Gelijke behandeling mannen en vrouwen: beloning versus arbeidsvoorwaarden (annotatie)
In deze annotatie bespreekt Phinney Disseldorp het Air Nostrum-arrest van het Hof van Justitie van de EU van 4 oktober 2024, C-314/23, ECLI:EU:C:2024:842. Dit arrest gaat in de kern over de reikwijdte van het beloningsbegrip in Richtlijn 2006/54/EG inzake de gelijke behandeling van mannen en vrouwen.
Het Hof van Justitie oordeelt dat een forfaitaire onkostenvergoeding kwalificeert als 'beloning'. Het door de Spaanse rechter aangenomen onderscheid tussen mannen en vrouwen bij de toekenning van deze forfaitaire onkostenvergoeding wordt door het Hof van Justitie niet als een verboden onderscheid tussen mannen en vrouwen gezien, omdat geen sprake is van gelijke of gelijkwaardige arbeid.
Dit oordeel is op zichzelf begrijpelijk en lijkt in de gegeven casus juist. De motivering van het Hof van Justitie is echter zeer interessant voor de bredere rechtspraktijk, niet in de eerste plaats omdat het maar de vraag is of deze motivering één-op-één toepasbaar is binnen het Nederlandse gelijke behandelingsrecht.
In het arrest van het Hof van Justitie komt ook het begrip ‘gelijke of gelijkwaardige arbeid’ aan de orde. Dit is één van de kernbegrippen in het gelijke behandelingsrecht en de relevantie van dit begrip neemt onder de Richtlijn loontransparantie alleen maar toe. Phinney gaat daarom in zijn annotatie ook in op de nadere uitwerking van dit begrip, nu en na inwerkingtreding van de Richtlijn loontransparantie. Op dit moment is het (concept) wetsvoorstel ter implementatie van de Richtlijn loontransparantie nog niet openbaar gemaakt. Het is dus afwachten op welke wijze de Nederlandse wetgever beoogt om het begrip 'gelijke of gelijkwaardige arbeid' te verduidelijken. De verwachting van de Europese wetgever dat het 'gemakkelijk' wordt om de waarde van arbeid vast te stellen, is waarschijnlijk te voorbarig, aldus Phinney.
Lees de volledige bijdrage hier.
Auteur: Phinney Disseldorp
Bron: TAC 2024/4, p.196-201
Publicatiedatum: december 2024
