Bouwen en stikstofdepositie anno 2022: een (on)mogelijke opgave?
In onze eerdere artikelen in voorgaande jaren schetsten wij de stand van zaken op dat moment. Omdat de ontwikkelingen sindsdien niet zijn uitgebleven – integendeel – bestaat alle aanleiding voor een update.
De kern van het probleem zit in de combinatie van bestaande stikstofoverbelasting van beschermde stikstofgevoelige habitats, het onvermogen van de overheid tot nu toe om tot (structurele) maatregelen te komen om de gebieden in een betere staat te brengen, en de strenge individuele toetsing van activiteiten die tot stikstofdepositie op die gebieden leiden.
De per 1 januari 2020 doorgevoerde wetswijziging plaatst bestuursorganen en bestuursrechters voor aanvullende dillema’s. Rechtbanken roeien met de riemen die zij hebben en roepen de wetgever op tot het maken van duidelijke keuzes die te lang zijn uitgebleven. De Afdeling bestuursrechtspraak zou kunnen bijdragen aan het creëren van meer duidelijkheid door middel van een overzichtsuitspraak. Daarin kan duidelijkheid worden geboden over de wijze waarop toestemmings- en intrekkingsbesluiten op grond van de Wet natuurbescherming (“ Wnb”) getoetst worden. Er liggen op dit moment meerdere hoger-beroepszaken voor die zich daar mogelijk voor lenen.
Voor nu hebben we het te doen met de wetgeving en jurisprudentie die er is. Hierna zullen wij achtereen volgens ontwikkelingen in wet- en regelgeving uiteenzetten en aan de hand van een aantal thema’s jurisprudentie bespreken. Bij het maken van de selectie hebben wij (helaas) keuzes moeten maken, waardoor bijvoorbeeld niet alle onderwerpen uit de jurisprudentie aan bod kunnen komen. Wij sluiten af met enige beschouwingen en een conclusie.
Lees de volledige bijdrage hier.
Bron: BR 2022/18
Publicatiedatum: 15-02-2022
